Wszystko o bocianach z Raszkowa, Lewkowa i Przygodzic (pow. ostrowski)
Nie jesteś zalogowany na forum.
Wkładany był natłuszczony papier , by można policzyć opadłe roztocze warozy po odymieniu Apiwrolem.
Po 5-ciu minutach opadłych roztoczy 4 szt.
Offline
Powodem " ruchu" na wyltku było:
1 podanie pokarmu
2 odymienie pszczół przeciw warozie
Offline
"Im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej kocham zwierzęta" Oscar Wilde
Offline
Osy nie czynią dużego spustoszenia w ulach ponieważ dorosła osa nie podkrada miodu, aby go gromadzić jak to czynią rabusie pszczele, tylko się nim posila. Pomimo że osy podobnie jak szerszenie są drapieżnikami same odżywiają się nektarem, „mięso” jest im potrzebne dla larw. Pszczoły w naszym ulu są silne i na pewno obsiadają wszystkie plastry na „czarno”, a w takiej sytuacji osa ma bardzo małe szanse na kradzież miodu bez przykrych dla niej konsekwencji ze strony strażniczek. Inaczej się ma sprawa, gdy pszczoły mając gniazdo składające się z dziesięciu ramek obsiada tylko, ze względu na siłę, na przykład osiem ramek, tam rabująca osa zawsze znajdzie miejsce na skrajnych plastrach wolne od pszczół i może się posilić. Zazwyczaj jest to wina pszczelarza, który dopuścił do takiej sytuacji, należałoby wtedy dać zatwór, a nie obsiadane plastry wycofać z ula. Strażniczki, szczególnie natrętną osę przeganiają, ale rzadko zdarza się między nimi szarpanina i prawdziwa walka.
Warroza na pszczołach jeździ na oklep 
głównie na grzbiecie, mocno przyczepiając się przylgami do tergitu, tak aby pszczoła czyszcząc siebie nie strąciła jej odnóżami. Z pozoru warroza wydaje się bardzo powolna, ale kilka krotnie widziałem jak błyskawicznie potrafi się przesiąść na inną pszczołę. Nasze pszczoły nie mają jeszcze instynktu oczyszczania się z warrozy.
Rabunek jest jedną z groźniejszych sytuacji zdarzających się w naszych pasiekach, jest to zmora pszczelarzy. Jeżeli nie zauważymy go w porę, to ze względu na bliskie sąsiedztwo innych uli może się rozprzestrzenić na całą pasiekę. Rabusie po wyniesieniu zapasów z rabowanego ula zaczynają intensywnie szukać nowej ofiary. Podniecone, próbują się dostać do zapasów zgromadzonych w innych ulach, na wylotkach rozpoczynają się walki na śmierć i życie. Nie daj Boże, że zostanie przełamana obrona w którymś z uli, siła rabunku gwałtownie się nasila, bo do dotychczasowych rabusiów dołączają się zbieraczki z innych rodzin, zwabione zapachem wynoszonego miodu, dotychczas nie biorące w tym procederze udziału. Dlatego tak ważne w obecnym okresie jest zmniejszenie wylotków, dostosowanie siły rodzin do wielkości gniazda, pilnowanie aby nie rozlewać w pasiece syropu , zamykanie wycofywanych ramek w skrzynkach, rozpoczynanie podkarmiania późnym popołudniem lub jeszcze lepiej wieczorem. To do minimum zredukuje możliwość wystąpienia rabunku. Dla pełnej informacji; istnieje jeszcze jeden rodzaj rabunku wśród pszczół, tak zwany „cichy rabunek”
Niby wszystko wiem, a sam utraciłem niedawno rodzinę pszczelą - rabunek - przyczyna „mea culpa”
Offline
"Im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej kocham zwierzęta" Oscar Wilde
Offline
"Im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej kocham zwierzęta" Oscar Wilde
Offline
Sprawa była banalnie prosta. Podkarmiałem pszczoły na „siłę”, a że już odbyło się parę takich podkarmień i nic się nie działo, zaniechałem zmniejszenia wylotków w ulach, głównie ze względu na panujące upały. Należy tu nadmienić, że rodziny prawidłowo się rozwijające, mające prawidłową strukturę wiekową pszczół bez trudu potrafią obronić się przed rabusiami nawet przy szerokich letnich wylotkach. Ta rodzina, którą straciłem, była wcześniej rodziną z trutówkami ale już wyprowadzona z tego stanu, miała młodą czerwiącą matkę i już sporą ilość prawidłowego czerwiu, wszystko wydawało się zmierzać do szczęśliwego zakończenia. Tylko, jak w takich sytuacjach bywa, w takiej rodzinie przejściowo zaczyna brakować dorosłych pszczół do pracy i tutaj popełniłem błąd, należało przed podkarmieniem mocno zmniejszyć wylotek, aby maksymalnie ułatwić nielicznym strażniczkom obronę wejścia do gniazda. Gdy zauważyłem rabunek, było już za późno na próbę jego zlikwidowania, należało podjąć radykalne kroki. Ul został przeniesiony w inne miejsce, opróżniony z plastrów i zamknięty na głucho, pozostałe, nie ścięte pszczoły wraz z matką zostały przeniesione do ulika odkładowego i wywiezione do drugiej pasieki. We wszystkich rodzinach zostały zmniejszone w ulach wylotki. ,Na pocieszenie - obecnie, matka ta, jako zapasowa, szykuje się z rodzinką do zimowli w specjalnym ulu.
Cichy rabunek występuje wtedy, gdy okradana rodzina z jakiś przyczyn nie broni swojego gniazda, albo broni słabo, a ilość rabujących pszczół się nie zwiększa. Pozornie, wydaje się, że w takiej rodzinie trwają normalne loty zbieraczek i przez to często pszczelarz nie jest nawet świadom tego faktu. Rabowana rodzina zostaje ogołocona z większości swoich zapasów i zazwyczaj spada z głodu na początku trwania zimowli. Często spotykamy się z wypowiedziami wiosną pszczelarzy, że przecież dawali wszystkim rodzinom takie same ilości syropu, a niektóre z nich spadły z głodu, gdy zaś pozostałe mają nadal odpowiednie jego zapasy. Jeżeli w takim zamarłym ulu brak zupełnie zapasów, pszczoły tkwią główkami w komórkach plastrów i upadek nastąpił na początku trwania zimowli często właśnie winnym takiej a nie innej zimowli jest cichy rabunek.
Offline
"Im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej kocham zwierzęta" Oscar Wilde
Offline
"Im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej kocham zwierzęta" Oscar Wilde
Offline
"Naznaczyły" ją kwiaty z których zbierała pyłek
Offline
"Im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej kocham zwierzęta" Oscar Wilde
Offline
"Im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej kocham zwierzęta" Oscar Wilde
Offline
"Im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej kocham zwierzęta" Oscar Wilde
Offline
"Im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej kocham zwierzęta" Oscar Wilde
Offline
Gniazdo, a raczej jego spód w naszym ulu, obecnie znajduje się z 10 centymetrów nad dennicą. Jeżeli pszczoła odpadnie ze spodu ramek na dno i szybko nie wróci na ramki to drętwieje z powodu wychłodzenia zamierając. Proces ten rozpoczyna się, gdy temperatura otoczenia spada do około 9 stopni Celsjusza. Najczęściej zdarza się to pszczołom starym, spracowanym czy też osłabionym przez warrozę. Gdy temperatura powietrza spadnie poniżej 8 stopni Celsjusza nasze pszczoły przestają pilnować wejścia do ula. Osy są drapieżnikami i jako takie muszą zdobywać pokarm dla swoich larw, które żywione są mięsem, a odrętwiała z chłodu pszczoła jest dla nich łatwym łupem. Ubytek kilku czy kilkudziesięciu pszczół dla rodziny pszczelej nie ma w zasadzie żadnego znaczenia. Jeszcze przez parę tygodni wygryzające się młode pszczoły będą z nadwyżką zastępowały ginące robotnice. Proceder uprawiany przez osy i szerszenie zakończy się automatycznie po pierwszych jesiennych przymrozkach, po prostu gniazda wraz z ich mieszkańcami przestaną istnieć jako kolonia, ponieważ owady te w trakcie ewolucji nie wykształciły mechanizmu obronnego przed mrozem. Nasze podopieczne, zaś w odpowiedzi na mróz, utworzą w gnieździe tak zwany kłąb w którym potrafią utrzymać, niezależnie od mrozów panujących wokół ula, stałą temperaturę około plus 20 stopni dzięki której przetrwają zimowe miesiące.
Życie to nie je bajka…
Offline
"Im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej kocham zwierzęta" Oscar Wilde
Offline
Pszczółkowe dzieci na pewno są pod dobrą opieką robotnic i wątpię bardzo czy osy mogły mieć dostęp do nich. W tej chwili w rodni, gdzie znajdują się resztki czerwiu zakrytego i larw, panuje temperatura około 35 stopni Celsjusza. Aby ją utrzymać na tym poziomie, całe gniazdo otoczone jest warstwą pszczół, których zadaniem jest nie dopuścić do wychłodzenia tego miejsca. Jest to zbita wielowarstwowa powłoka utworzona z ciał pszczółek której osy na pewno nie sforsują.
Co do rozmiarów, „jakby pół pszczoły”, wynoszonych przez osy z ula to przypuszczam, że to były same korpusy pszczół. Przypuszczam, bo nie widziałem jak obchodzą się osy, ze swoją zdobyczą. Natomiast wiele razy obserwowałem poczynania szerszenia, który pochwycił pszczołę. Ulubionym miejscem szerszeni do polowań na pszczoły w mojej pasiece jest stara grusza. Na ziemi, pod nią, leży wiele rozbitych słodkich gruszek, które to są obsiadane przez liczne pszczoły. Szerszeń lecąc nisko nad ziemią chwyta podrywającą się z gruszki spłoszoną pszczołę i jeszcze w locie żądli ją. Następnie przysiada na najbliższej gałązce i zaczyna obrabiać swoją zdobycz. Kawałkuje ją, pozbywając się jej głowy, skrzydeł, odwłoka i z samym tylko korpusem odlatuje do swojego gniazda. Zabiera korpus bo w nim znajdują się największe mięśnie pszczoły poruszające skrzydłami. Przepraszam za trochę drastyczny opis, ale tak się dzieje w realu. Ponieważ szerszenie są największymi przedstawicielami rodziny osowatych do której należą również osy, sądzę, że one jako drapieżniki zachowują się podobnie. Opisane tutaj zachowania szerszeni obserwowałem wiele razy i nieraz złość mnie na nie brała. Z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że lubownikiem os i szerszeni nie jestem , ale przecież i one mają prawo do swojego miejsca na tym świecie.
Offline
czytam z wielkim zaciekawieniem to co pisze Ria i oro54 no i dziękuję bo dużo się dowiaduję z życia pszczół,kiedyś obserwowałam osę jak najpierw odgryzła nogi ,potem głowę i skrzydła a z resztą odleciała.
Offline
"Im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej kocham zwierzęta" Oscar Wilde
Offline
"Im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej kocham zwierzęta" Oscar Wilde
Offline
Odymiałem kontrolnie "apiwarolem",dokarmiałem,zasuwke ustawiłem w pozycji chroniącej przed gryzoniami.
Offline